ჩვენ დავბრუნდებით...

gısurvebt yvela soxumels suxumshı dabrunebas

5 სექტემბერი.დღეს ჩემი დისშვილის დაბადების დღეა.93ში დაიბადა.მამა არ ახსოვს.ვისურვებდი დაბრუნებას ...

ოო! ღმერთო,გემუდარები და გევედრები: შენ შეიბრალე და შეიწყალე ქართველი და აფხაზი ერი,მოსპე ეშმაკი,რომელიც თესავს მათ შორის შუღლს და სიძულვილს,დაუბრუნე ხალხს ის ნდობა და სიყვარული,რაც საუკუნეების მანძილზე უტარებია!აპოვნინე ორთავე მხარეს იმდენი გონიერება,რომ გამოიცნონ ნამდვილი მტერი და მოყვარე! ქართველის სისხლით მოსვრილია დღეს აფხაზი მეომრის ულვაში და აფხაზის სისხლით ფერს იკარგავს ქართველთ სინდისი. ოო! ღმერთო,ჩემო!შენ შეისმინე დედათა კვნესა,ბავშვთა ცოდვისაგან ლამის ატირდეს კავკასიონი.მამების ოხვრით შექანებულან მთები და ზღვები,ჩადენილ ცოდვას ვერ ჩამორეცხავს დიდი რიონი. ღმერთო,უფალო,შენ დაიფარე დაღუპვისაგან საქართველო და მზე აფხაზეთი!

NEPRIMERNO.

Es droc aucileblad mova.

აფხაზეთსკაეშანი მომეძალადარდებს ვეღარ ვებრძვი,გული კვნესის,სული თრთოლავს,ვტირი- რეტი მესხმის!ჩემო ტურფა ,,აფხაზეთო"!!!ჩემო კოხტა მთვარევ,მაპატიე -გენაცვალე ვეღარ მოგიარე!თითქოს გუშინდელი იყო,შენთან ყოფნის დღენი,აუ,,, რამდენი გასულია თვეები და წლები!,,,მეც ვბერდები,ან უშენოდ ,რაღად მინდა რამე,შენი მიწის სურნელი მკლავს ,მეც იქ მიმაბარე!თუ ცოცხალი ვეღარ მიხელ,ნეშთი მიიბარე,ჩემი სული შენთან იფრენს მშობლიურო მხარევ!!!"

კარგი ლექსებია ,,,,,,,,,,,,,, რატომ არ გინდათ ჩვენს დჯგუფში წეროთ ეს სასიამოვნო კარგი ლექსები? შეგიდზლიათ გამოაქვეყნოთ თემებში ,

მადლობთ

ჩემი ცის და მიწის სითბო, შორეთს გამომყოლია, ვერ ვივიწყებ ჩემს ქვეყანას- რა სამშობლო მქონია! ჩემი ქვეყნის ქებათ-ქება, აქაც გამიგონია, სიამაყით ვფიქრობ ღმერთო- რა სამშობლო მქონია! ცად აზიდულ ლამაზ მთებში, თავი ღმერთთან მგონია, აღტაცებით მსურს ვიყვირო- რა სამშობლო მქონია! თუმცა მთაში მწვერვალები, თეთრად დაუთოვია, ბარში ყვავის ია-ვარდი- რა სამშობლო მქონია! შორით მოსჩანს მწვერვალები, ჯიხვთ რომ დაუთქორიათ, გაოცებულს სუნთქვა მეკვრის- რა სამშობლო მქონია! ცის ტატნობზე ფრინველი ჩანს, არწივი თუ ქორია, თვალი ცქერით ვერა ძღება- რა სამშობლო მქონია! თუმცა ბევრჯერ წაქცეულა, მტერიც ბევრი გვყოლია, ბოლოს მაინც იმარჯვებდა- რა სამშობლო მქონია! მტერთ სიმრავლე ჩვენს წინაპართ, ჭკუით გადუწონიათ, ისტორია თვითონ ყვება- რა სამშობლო მქონია! გადავხედოთ აბა წარსულს, რა მეფენი გვყოლია, მათ ფესვებზე კვლავ ვიზრდებით- რა სამშობლო მქონია! საქართველოს მთლიანობა, სხვა ნატვრა არ მქონია, სიყვარულით ნაშენები- რა სამშობლო მქონია! სამშობლოზე ოცნებებში, წლებს შორს ჩაუქროლიათ, გინდ ვკვდებოდე მაინც ვიტყვი- რა სამშობლო მქონია!!!

ჩემი ცის და მიწის სითბო, შორეთს გამომყოლია, ვერ ვივიწყებ ჩემს ქვეყანას- რა სამშობლო მქონია! ჩემი ქვეყნის ქებათ-ქება, აქაც გამიგონია, სიამაყით ვფიქრობ ღმერთო- რა სამშობლო მქონია! ცად აზიდულ ლამაზ მთებში, თავი ღმერთთან მგონია, აღტაცებით მსურს ვიყვირო- რა სამშობლო მქონია! თუმცა მთაში მწვერვალები, თეთრად დაუთოვია, ბარში ყვავის ია-ვარდი- რა სამშობლო მქონია! შორით მოსჩანს მწვერვალები, ჯიხვთ რომ დაუთქორიათ, გაოცებულს სუნთქვა მეკვრის- რა სამშობლო მქონია! ცის ტატნობზე ფრინველი ჩანს, არწივი თუ ქორია, თვალი ცქერით ვერა ძღება- რა სამშობლო მქონია! თუმცა ბევრჯერ წაქცეულა, მტერიც ბევრი გვყოლია, ბოლოს მაინც იმარჯვებდა- რა სამშობლო მქონია! მტერთ სიმრავლე ჩვენს წინაპართ, ჭკუით გადუწონიათ, ისტორია თვითონ ყვება- რა სამშობლო მქონია! გადავხედოთ აბა წარსულს, რა მეფენი გვყოლია, მათ ფესვებზე კვლავ ვიზრდებით- რა სამშობლო მქონია! საქართველოს მთლიანობა, სხვა ნატვრა არ მქონია, სიყვარულით ნაშენები- რა სამშობლო მქონია! სამშობლოზე ოცნებებში, წლებს შორს ჩაუქროლიათ, გინდ ვკვდებოდე მაინც ვიტყვი- რა სამშობლო მქონია!!!

დიდი მადლობა ამ სიმღერას და ჯგუფს არ მოვაკლებ ლექსებს

შენ გაიხარე აი ტემებთან არის ქვეტექსტი ;; თბილისი '' თუ არ შეწუხდები ,მადლობელი ვიქნები,,

სამშობლო ისეთი უსაშველო ფენომენია, რომელსაც ასაკი არ გააჩნია, ისევე, როგორც დედას და დედასავით მარადიულია!. გამოდის, რომ სამშობლო ყოველდღე გვბადებს, ყოველდღე იბადება ჩვენთვის, თავად კი არასოდეს არ კვდება- უკვდავია! მაინც რა არის სამშობლო? იქნებ რაფიელ ერისთავის ეს ორი სტრიქონია: ,,როგორც უფალი, სამშობლო ერთია ქვეყანაზედა! მაშ, იმხელა ლექსი რაღად დაწერა? ეს ორი სტრიქონი დასკვნაა მხოლოდ თუ ფორმულა? ან იქნებ აკაკის ,,განთიადია~ სამშობლო?... ან ვაჟას სიმღერა - ,,სამშობლოს არვის წავართმევთ, ჩვენც ნურვინ შეგვეცილება, თორემ ისეთ დღეს დავაყრით, მკვდარსაც კი გაეცინება!~ ვფიქრობ, სამშობლო დავით აღმაშენებლის ,,გალობანი სინანულისანი~ არის, დემეტრე მეფის `შენ ხარ ვენახია~, პაატა სააკაძეა, ქეთევანის დაშანთული მკერდი, თამარის გვირგვინი და `ვეფხისტყაოსანია~ . . იქნებ ვაზია სამშობლო? აბა, დააკვარდით, თუ დაბლარია, დაჩოქილმა უნდა დაჰკრიფო, თუ მაღლარია – ცაში ხელაპყრობილმა. ორთავე საოცრად ჰგავს ლოცვას, ლოცვა კი არაფერს ისე არ უხდება, როგორც სამშობლოს. რაც მე მახსოვს და ვიცი, სამშობლო უფრო მეტად გაჭირვება და ტკივილია, ვიდრე დალხინება და დღესასწაული. კიდევ რა არის სამშობლო? თვითმფრინავიდან ,რომ გადმოიხედავ, კავკასიონის უზარმაზარ თეთრ ფაფარს, რომ დაინახავ და ყელში ბურთი გაგეჩხირება – ეს არის სამშობლო. კიდევ? . . . სოფელი, სადაც ცოლს ვერ შეირთავ, რადგან ყველა გოგო შენი დობილია და საპატარძლოს საპოვნელად იძულებული ხარ, სხვა სოფელში წახვიდე . . . როგორც ჩანს, სამშობლო ყველაფერი ისაა, ურომლისოდაც სიცოცხლე არ შეგიძლია!!!

"მე-პატრონმა, მე -პატრონმა ამისთანა ზღვის, მე - პატრონმა, მე - პატრონმა ამისთანა ცის, - თუ ღმერთი გწამს, თუ კაცი ხარ - სხვას მივბაძო?! - ვის?!"